Friday, August 21, 2009

संदीप खरे -सलील कुलकर्णी अणि विभावरी आपटे सुंदर गाणे



संदीप खरे -सलील कुलकर्णी अणि विभावरी आपटे सुंदर गाणे


प्रेमात म्हणे कुणी हुरहुरते कुणी मोहरते राणी
प्रेमात म्हणे कुणी अडखलते बघ धडपडते कोणी!

प्रेमात म्हणे मौनत बुडे, ना सुटे घडी ओठांची
प्रेमात म्हणे शब्दास भूल, जगण्यास जुल कवितेची
प्रेमात म्हणे जो गड़बड़तो तो बडबडतो गाणी!!
प्रेमात म्हणे कुणी हुरहुरते कुणी मोहरते राणी

प्रेमात म्हणे हातात हात, होतात घात जन्माचे
प्रेमात म्हणे मिटतात श्वास, फिटतात पाश मरणाचे
प्रेमात म्हणे आरम्भ गोड अन अन्तापास विराणी
प्रेमात म्हणे कुणी हुरहुरते कुणी मोहरते राणी

मज ठाव नसे हे प्रेम कसे पण ऐक तुज्याविन आता
क्षण एक दूर जाताच पुर डोळ्यात दाटती माज्या!
जो बुडालेला तो तरलेला, तरला तो बुडला, राणी!!
प्रेमात म्हणे कुणी हुरहुरते कुणी मोहरते राणी

प्रेमात म्हणे कुणी हुरहुरते कुणी मोहरते राणी
प्रेमात म्हणे कुणी अडखलते बघ धडपडते कोणी!
-संदीप खरे

का मी आज पुन्हा उगीच बसलो मांडून ही खेळणी?

कोणी आज इथे अचानक अशी ही टोचली टाचणी?
तोंडातून न एक शब्द फुटला, ओलावली पापणी
घे तारांगण सूर्य चंद्र सगळे तू जाग येताक्षणी
राहो तारण माझियाजवळ ही स्वप्नातली चांदणी
बापाने खत होउनी जगवली ती कालची पेरणी
आले पुत्र तशी कशी चटदिशी झाली सुरू कापणी?
ज्यायोगेच किती सुखात जगल्या वर्षानुवर्षे पिढ्या
झाली आजच का अशी मग जुनी ती कालची मांडणी?
आली थेट इथे मनात बसली, बोलून गेली तरी
नाही बेत तिचे मला समजले, ती केवढी धोरणी!
गेलो बोलविले म्हणूनच तिथे, मी सत्य ते बोललो
(त्याच्यानंतर मात्र फार तसली आली न बोलावणी)
आता ह्या इवल्या जगात मजला कोंडून मी घेतले
आल्या तोच कश्या इथे दशदिशा लांबून सार्‍याजणी?
माझे प्रश्न मलाच चार पडले, मी उत्तरेही दिली
होती चूक न ती, बरोबर न ती, ही कोणती चाचणी?
त्यांना ते चरण्यास रान तिकडे, ह्यांना मिळाले इथे
सोयीची म्हणुनीच रोज घडते जेथेतिथे वाटणी
त्यांच्या बाह्यगुणावरी न भुललो, मी आत डोकावलो
त्यांनी सत्वर घेतली मखमली आतूनही ओढणी
आईबाप जरी जगात नसले, जा तू सुखाने घरी
ते वृंदावन आणि ती तुळसही आहेच की अंगणी!
आयुष्यात गमावले क्षण किती, कामास आले किती?
ती म्हटली "तुझियामुळेच जगले", आटोपली मोजणी
झाली भातुकली जुनी, हरवले ते मित्र त्या मैत्रिणी
का मी आज पुन्हा उगीच बसलो मांडून ही खेळणी?

- प्रणव

आयुष्यात पहिल्यादा कोणीतरी मनापासुन आवडल होत

आयुष्यात पहिल्यादा कोणीतरी मनापासुन आवडल होत
खरच तिच्यावर मी मनापासुन प़ेम केल होत
पहिले आम्हा दोघांमध्ये फक्त मैत्रीच नात होत
नंतर मात्र तिच वागण बोलण मला आवडत गेल होत
एके दिवशी सकाळी तिला माझी बनशील का अस विचारल होत
तिने मात्र उत्तर न देताच निघण पसंत केल होत
दोन दिवसांनी मात्र तिने उत्तर नाही अस दिल होत
मैत्रीच नात मात्र पुढे चालु ठेवीन अस सांगितल होत
हळु हळु मात्र तिच्या मैत्रीच गोड विष प्याव लागत होत
विसरता येत नाही म्हणुन मैत्रीवर समाधान मानाव लागत होत
नंतर मात्र आयुष्य संपवावस वाटत होत
पण तिला दोष लागेल म्हणुन तेही जगाव लागत
इतरांसाठी मात्र माझ प़ेम एकतफी॔ होत
पण मी मात्र तिच्यासाठी प़ेम साठवुन ठेवल होत
-प्रणव